'karczmy' (aź z trzech obcych języ B b a — babr
'karczmy' (aź z trzech obcych języ B b a — babrać 9 B ba, spójka, dla udowodnienia, od :źmurek', babka, 'gra z kostką, babką' czasów Rejowych; czy to nie ba, (szczególniej na Rusi lubiona). Do bak raczej, t. j . ogólnie europejski :mitologji patrzą: baba jędza (ruska wykrzyknik, niź ponieważ, z którem go baba jaga), 'czarownica, wiedźma'; łączą? p. ponieważ. baby, babki, w 16. w. 'plejady baba, babka, babcia, babunia (dżdżownice, kokosz z kurczęty)', nie (z przyrostkiem, jak ciotunia, dzia- ;gdyś nierównie poetyczniej zwane: dunio, córunia, mamunia), 'matka własozelicy, wolosozary (t. j . 'ród ojca łub mamy', 'zamężna kobieta', :z świecącemi włosami'); baby ka 'stara kobieta'. Niemowlęce to zdwo- ;mienne, aż do Prus zachodnich się jenie, jak rodzicielka, papa, tata, dada, gają; pierwotne wyobrażenia nieraz nana, pierwotnie bez znaczenia ści wyraźnie żeńskie; najsłynniejsza słego. Ulega najrozmaitszym prze z. nich bajeczna » złota baba* na nośniom; tak nazywają 'zatyczki', dalekiej Rusi (nad Obem u Czudzi), 'kłody do ubijania'; formy wszelakie; 0 której od początku 15. w. ciągłe ciasta, gruszki (o szpetnym wyglą a częste wzmianki u nas, a od nas dzie), owady i ptaki, (pelikan n. p.); 1 zagranicą; znana kamienna baba rośliny (babka, 'plantago', że leczy chęcińska różni się mimo wszystko znacznie blizny, ponieważ baby leczyły); babka, 'aku wyglądem od przeciętnych »bab«. szerka', dodatkowo w 15. w. pęporzezą Baba, 'ciasto' (np. »tatarczana##éa«), przezywana; babie, 'odbierać potomek'. od formy, por. korowaj. Babą Takie zdwojenie znaczy pieszczotli obwieszczono i 'królowę w szachach'. wie i małe pociech, franc. bébé, ang. Ogólno europejskie okazuje się też babie baby, serbskie beba, u nas bebiś lato o 'pięknej jesieni'. — Prasłowo, u Glicnera r. 1558. było i nazwą lit. boba, 'stara kobieta', niem. Bubę drobnej monety, bitej najpierw w Cze 'chłopiec', dawniej babę bóbe, 'stara chach za Ludwika i i : »dwie babce kobieta'. (babki) w jeden pieniądze starej szło Powtarza się w nazwach licznych minnice«; »pulbabcza, nie tyło sze roślin, np. babimór albo morzybab ląga nie warty*, Potocki. Babizna, 1472 r., od czarodziejskich własno 'spadek po babce', jak dziedzina 'po ści, czyli 'widłak' lub ' wroniec'. dziadku'. Babina zdrobniałe; bab Stańko nawet wierzbę babicą na sko, babsztyl (w różnych odmian- zywa. Por. Babica r. 1135, nazwa kach) zgrubiałe. Co innego turec solarni; dalej babi {Babia góra); kie bab, w 17. w. (u Twardowskiego) babiniec, 'przedsionek w kościele'; 'brama, dworzec': »dołożyć do baby babiarz, babozeń (w 16. i 17. w.); sarajowej, smrodliwej*; »Turcy, na babski, dawniej babińskie płotki, sze konie zową babami nikczemny nie od Babina p. Pszonki, lecz od mi* (Twardowski), dla ociężałości. bab.